روز اول

وقتی آدم روز اولِ سالِ سی و سومِ زندگیش رو، بخاطر خستگی تا لنگ‌ ظهر از رختخواب نیاد بیرون و بعدم تیمارداری کنه؛ میشه سالی که نکوست از بهارش پیداست.

پ.ن: راستی تو چرا تبریکم نگفتی؟ بگذار خوب فکر کنم، گفتی و حواسم نبود؟ یا لابلای تبریکهای بقیه گم شد؟ هر چه بود تبریکت باید چنان میبود که در ذهنم پررنگ بود نه اینطوری.

پ.ن۲: بی‌خیال بابا! فکر میکنی واقعا اهمیت میدهم؟! تو خودت گفته‌ای ما درون را بنگریم و حال را/نی برون را بنگریم و قال را.. ما نیز 

برچسب‌ها: روزهای۳۳سالگی