نه ماهگی

نه ماهگی به چشم برهم زدنی رسید، افسوس که زمان با سرعت در گذر است. کودک نه ماهه‌مان حالا دیگر اگر چیزی روی بلندی توجهش را جلب کند با قدمهای آهسته و با کمک دیوار خودش را به آن میرساند‌. همچنان با خواهرش متفاوت از ما عشقبازی میکند، کافیست لبخندی بر صورت خواهرش ببیند تا فریادی از سر ذوق و از ته دل برآورد.
پیش ازین تنها میتوانست از حالت نشسته به حالت چهاردست وپا برود ولی مدتیست توانایی عکس ان راهم بدست آورده است.
وقتی چیزی توجهش را جلب کند؛ به حرکتش سرعت میبخشد و صدای تاپ تاپِ چهار دست و پایش که حاکی از سرعت گرفتن اوست، بگوش میرسد.
علاقه بسیار دارد که به روی شکم بخوابد، گاهی خسته و کلافه پیشانیش را به تشکش میساید و خسته که میشود، سروقت من می‌آید و ترجیح میدهد به جای بالشت از من استفاده کند‌.
گاهی بلند و رسا و زیبا در خانه آوا سر میدهد. اوایی ک گوش جانِ مرا مینوازد. دَدَ و با با هم میگوید.
تشنه که میشود از لیوان آب میخورد بی انکه قطره‌ای آب سرریز شود و خودِ ریختن آب از کناره‌های لبش نشانگر سیراب شدنش است.
قطعات ریز بیسکویت و هر چیز دیگر را با دو انگشت شست و سبابه به ظرافتِ تمام، برمیگیرد و به دهان میگذارد.
در طول روز خوابهای نیم الی یک ساعته دارد، در میان خوابش چشمانش را که میگشاید اگر در دیدرسش باشم که به خواب ادامه میدهد و گرنه راه میفتد که مرا بیابد. و معمولا اولین گزینه‌اش آشپزخانه است. (و این منم زنی در آشپزخانه...) اما اگر کنارش باشم و مرا در کنار خود احساس کند ممکن است دو ساعت هم بخوابد‌. به آشپزخانه که میرسد اولین چیزی که توجهش را جلب میکند ماشین لباسشویی است، که معمولا خالیست، اما اگر لباسی داخل آن باشد متوجه تغییر میشود و درحالیکه به آن مینگرد به زبان خودش، پرسش آغاز میکند و من خوب منظورش را میفهمم و درباره‌ش با او صحبت میکنم.
وقت بیداری لحظه‌ای آرام نمیگیرد و همواره در پی کشف و شهود است. کشف چیزها و جایها و... و همواره به دنبال من، میگویم بیا میاید و اگر از چیزی بازش بدارم، درنگ میکند. هرچند که دست‌برادار نمیشود.
آغوش من، امنترین جای دنیایِ کوچک اوست، هیچ جا را به آغوشم ترجیح نمیدهد حتی آغوش پدرش را. و من با لذت بیشمار در آغوشش میکشم: بی تو ای آرام جانم...

پ.ن: ازهم گسیختگی متن بخاطر نوشتن آن در طول چند روز است.

برچسب‌ها: مادرانه های من, پسرکم